1995 yılında, bir tren yolculuğu sırasında tesadüfen başlayan ve tüm samimiyetiyle insanı sarıp sarmalayan hikâyemizde ikinci perde… Aradan 9 yıl geçmiştir. Jesse, Celine’le gün doğana dek süren macerasını kitaplaştırmış ve yazarlığa adım atmıştır. Bu kitap ve Paris’te bir öğle vakti düzenlediği bir imza günü, Paris’te yaşayan Celine‘yi yeniden onun ayağına getirir. Birbirlerinden uzak geçen 9 yılı, değişen düşüncelerini, keşkeleri, iyi kileri konuşmak için bu kez gün batımına kadar vakitleri vardır.
Serinin ikinci ayağı da bize yine bol bol diyalog ve parmak ısırtan bir düello vadediyor. Toy yıllar sona ermiş, ayaklar yere basar olmuştur. Yıllar içinde, öngöremedikleri bir mutsuzluğa sürüklenmişlerdir ve bir 9 yıl daha kaybetmeye değip değmeyeceğine birkaç saat içinde karar vermek zorundalar.
Bize yine mekân ya da ekstra oyuncu sunmayan -neredeyse-, öyküyü yalnızca bu iki sevimli karaktere ve onların hayranlık uyandıran bakış açılarına yükleyen bir film daha… Kanımca serinin en harika replikleri bu filme ait. “Hepimiz, dünyayı kendi küçük anahtar deliklerimizden görmüyor muyuz?” dendiğinde bencilliğimiz; “Köprünün altından çok sular aktı, mesele sen bile değilsin. Mesele sonsuza dek yitip giden o an.” dendiğinde ise pişmanlığımız çarpıyor meselâ yüzümüze. Belki de hiçbir zaman sormadığımız soruları soran, hiç ver(e)meyeceğimiz cevaplar konusunda bize yardımcı olan bir akıl oyunu bu.
Ayrıca bu filmde oyuncularımızın da senaryoda pay sahibi olduklarını söylemekte fayda var. Ekibiyle uyum içinde çalışabilen, egolarından sıyrılmış bir yönetmenin bunun meyvelerini nasıl toplayabileceğine dair nefis bir örnek…
Before Sunset / Gün Batmadan Fragmanı
Before Sunset / Gün Batmadan (2004) Film İncelemesi
Müzik - 7
Görsellik - 7
Oyuncu Performansları - 8
Yönetmen - 8
Senaryo - 9
7.8
Harika
1995 yılında, bir tren yolculuğu sırasında tesadüfen başlayan ve tüm samimiyetiyle insanı sarıp sarmalayan hikâyemizde ikinci perde... Before Sunset
