Fight Club / Dövüş Kulübü (1999) Film İncelemesi

Fight Club ile ilgili yorum yapmayan sadece ben kalmış olabilirimdi. Ama olsundu. Yine yapacağımdı. David Fincher‘ın “Alın size! Film böyle yapılır!” dercesine dünya sinemasına armağan ettiği bir filmdir. Adeta “Sübliminal mesaj nedir ve nasıl yapılmalıdır?” sorularının cevabı niteliğindedir.

Yaşadığımız yüzyıl içerisinde kimlik bunalımına giren bir adamın yaşadıklarını bize hissettirircesine anlatan David Fincher, yönetmenlik kariyerine başladığı reklam sektöründe öğrendiği sübliminal mesaj ve görüntülerin yerleştirilmesini ustaca işlemiştir. Fincher’ın Fight Club’ta yaklaştığı bu post modernist yaklaşım sinema tarihine yeni bir kapı açmıştır.

Kapitalizmin sana yap dediğini yapmak, kölesi haline gelmek filmin ana temalarından biridir. Daha önce de bahsettiğim gibi incelemelerimde yer verdiğim filmlerin hiçbiri “Öylesine” yapılmış ve vakit geçirmek için izlenmesi gereken filmler değildir. Fight Club da bu filmlerden biridir.

“Öylesine” izlense bile izleyeni tatmin edecek yapıya sahip nadide eserlerdendir. David Fincher’a bu filmi dünya sinemasına kazandırdığı için de teşekkür ederiz.

Fight Club / Dövüş Kulübü Replikleri

Başıma bir silah daya ve duvarları beynimle boya.

Bir tümörüm olsa, adını Marla koyardım. (Narrator)

Herşeyi kontrol etmeye çalışmaktan vazgeç. Bırak ne olacaksa olsun. Bırak olsun. (Tyler)

İnsan sevdiğini öldürür diye bir söz vardır ya. Aslında bakın, insanı öldüren hep sevdiğidir.

”Bizim neslimiz Büyük Depresyon’u ya da Büyük Savaş’ı yaşamadı. Bizim savaşımız ruhsal bir savaş. Bizim depresyonumuz kendi hayatlarımız.”  (Tyler Durden)

Fight Club / Dövüş Kulübü Fragmanı